W jakiej sytuacji rosną możliwości przewodzenia prądu przez półmetale?

Duża część osób uważa, że znakomicie rozumie, co to w rzeczywistości są metale. W rzeczywistości jednak metalami można by nazwać większość pierwiastków, z jakich tylko część pasuje do stereotypu twardego oraz ciężkiego surowca.

Naturalnie metale cechują się tym, że są w stanie przewodzić prąd elektryczny oraz posiadają dosyć wysoką temperaturę topnienia.

Ich następną właściwością jest to, że mogą rdzewieć, ale czas tego procesu jest naturalnie różny w wypadku różnych pierwiastków. Niektóre z nich rdzewieją tak szybko, że jest to dosłownie niedostrzegalne w normalnych warunkach. Wielką zaletą znacznej liczby metali jest to, że można by im nadać dosłownie dowolny kształt. W temperaturze pokojowej niemal każdy metal obróbka metali występuje w stanie stałym, jedynym fenomenem jest naturalnie rtęć. Jedynie 23 pierwiastki (z aktualnie znanej liczby 111) nie są metalami. Pierwiastki te, ze względu na ich gęstość, dzieli się na ciężkie i lekkie. Ze względu na usytuowanie na tablicy Mendelejewa, metale można by również rozdzielić na przejściowe i metale grup głównych.

Składniki lekkie, m.in. german czy krzem mogą przewodzić prąd elektryczny o wiele gorzej niż metale, jednak stanowczo lepiej niż niemetale. W chemii noszą one nazwę półmetali, czyli półprzewodników. Możliwości przewodzenia energii elektrycznej półprzewodników wzrastają razem z ich temperaturą. Całkowicie inaczej jest wtedy, kiedy pierwiastki są zanieczyszczone przez atomy innego typu pierwiastka. Istnieje również kontrolowana metoda zanieczyszczania o nazwie domieszkowanie. Przeciwnie do metali nieszlachetnych metale szlachetne, czyli m.in.

złoto, srebro, czy platyna w normalnych warunkach nie reagują z tlenem. Wyłącznie magnez czy glin, jako metale wytrzymałe na różnorodnego typu warunki meteorologiczne, są wykorzystywane na budowach.