odzienie robocze, ubrania ochronne
W tym przypadku pracownikom używającym własnej odzieży roboczej, pracodawca wypłaca ekwiwalent za jej użycie. Niemniej jednak użycie przez personel swojej odzieży roboczej nie jest dopuszczalne na pozycjach pracy, na jakich są czynione zajęcia złączone z bezpośrednią obsługą maszyn i różnych przyrządów technicznych, czy też prace powodujące intensywne brudzenie, skażenie obuwia i odzieży roboczej środkami syntetycznymi, lub promieniotwórczymi, półproduktami biologicznie zaraźliwymi, są nią także różnego rodzaju fartuchy – strona warta odwiedzenia.
Ubrania ochronne są majątkiem pracodawcy. Pracodawca jest zobligowany zagwarantować, ażeby ubranie i buty robocze posiadały właściwości zabezpieczające i użytkowe. Zadaniem chlebodawcy jest również pranie, pielęgnacja, reperacja, odkażanie okryć i obuwia. Na zasadzie odstępstwa od zasady, jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży, zobowiązania w tym stopniu mogą być przeprowadzane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez szefa równoważnika pieniężnego w wysokości poniesionych wydatków.
Normy prawa pracy zakładają, że obuwie, fartuchy medyczne i odzież robocza dostarczana jest robotnikom za darmo. Dawana określonemu pracownikowi odzież robocza musi być stosowna z Polskimi Normami i mieć stosowne właściwości użytkowe, ale też powinna być dopasowana do specyfiki pracy, również cech fizycznych wiadomego pracownika.
Jeżeli zaciekawił Cię ten materiał, to tu jest notka spod linku (biuro-protax.pl/oferta/ksiegowosc/), która także posiada bardzo absorbujące dane na prezentowany tutaj temat.
Odzież robocza jest własnością pracodawcy, zatem w sytuacji, gdy stosunek pracy wygasa, zatrudniony jest zobligowany zwrócić ją pracodawcy. Pracownik nie może być przyjęty do pracy bez obuwia i odzieży roboczej, jeżeli pracuje na stanowisku, na jakim użycie ubrań jest niezbędne.
